اوایل این ماه سرفه کرد. فورتان دو هفته بعد ، در 13 نوامبر ، براندون در بیمارستان دانشگاه آلبرتا تسلیم بیماری شد.

او در میان هفت آلبرتی زیر سن 40 سال است که در اثر COVID-19 جان خود را از دست داد ، زیرا تعداد کشته ها در آلبرتا به 500 نفر رسید.

کارل لاووستروم ، دوست براندون گفت: “من امیدوارم که این امر باعث شود که واقعیت در بین مردم بیشتر شود.”

لاوستروم گفت ، براندون دیابت داشت اما در غیر این صورت سالم بود.

“دزموند یک شخص واقعی بود ، او 36 ساله بود. او مجبور به مرگ نبود.”

لاوستروم گفت که مرگ براندون باید به عنوان یک زنگ خطر بیدار شود ، یادآوری عواقب مرگبار ویروس ، حتی در میان افراد جوان ، سالم و پیرو دستورالعمل های بهداشتی.

Lovestrom گفت: بحث در مورد نرخ پایین مرگ و میر COVID-19 از هزینه ویرانگر ویروس غفلت می کند. وی گفت ، تعداد انسانهای این بیماری همه گیر اغلب در تعداد از بین می رود.

“این افراد فکر می کنند که آنها بهتر می دانند. این فراتر از ناامیدکننده است. وقتی متوقف می شوم و فکر می کنم ، واقعاً باعث عصبانیت من می شود.

“من فقط فکر می کنم که مردم در مورد این میزان درصد مرگ و میر کم و موارد مختلف صحبت می کنند ، و من فکر می کنم آنچه را که آنها با دیدن این اعداد فراموش می کنند ، نشان دهنده افراد واقعی است. این اعداد نشان دهنده افرادی مانند دزموند است.”

لاوستروم گفت که دزموند با احتیاط از محدودیت های COVID-19 و پروتکل های بهداشتی پیروی کرده است. او همیشه هنگام حضور در جمع ماسک می زد ، تعاملات اجتماعی خود را قطع می کرد و فاصله فیزیکی را تمرین می کرد.

وقتی بیمار شد ، بیماری خود را در شبکه های اجتماعی ثبت کرد. با بروز علائم و آزمایش مثبت ، حتی پس از بستری شدن در بیمارستان ، همچنان به ارسال به روزرسانی برای دوستانش در فیس بوک ادامه داد.

او عکس هایی از اتاق انزوا خود را منتشر کرد و از کیفیت غذای بیمارستان گزارش داد و علائم خود را با جزئیات شرح داد.

او می خواست مردم متوجه شوند ، شما می دانید که این واقعیت است ، این در حال حاضر اتفاق می افتد ، و ما قدرت انجام کاری در مورد آن را داریم.– کارل لاوستروم

لاوستروم گفت: “او بزرگ از نظر ماسك و بزرگ در فاصله اجتماعي و همه محدوديت هاي ديگري بود كه ما براي محافظت از خود در برابر COVID-19 در نظر گرفتيم.”

“بخشی از این دلیل که او اینقدر پست می گذاشت این بود که او می خواست مردم متوجه شوند ، می دانید این واقعیت است ، این در حال حاضر اتفاق می افتد و ما قدرت انجام کاری را در این زمینه داریم.”

این افراد در سال 2009 هنگام کار با هم در یک کلوپ شبانه در مرکز شهر ادمونتون با یکدیگر آشنا شدند. Lovestrom یک سرور بود. براندون عقب بود.

آنها در شبی که لاوستروم با همسرش ملاقات کرد با هم کار می کردند و اغلب بعد از شیفت کاری خود را می گذراندند. آنها طی سالها با هم در ارتباط بودند.

لاوستروم گفت که براندون سخاوتمند ، قوی و صریح با شوخ طبعی بود.

او همیشه پر از زندگی بود ، می خندید و شوخی می کرد.

“او همان آدمی بود که شما می توانستید در یک مهمانی شرکت کنید و او چیزی را می گفت که دزدکی باشد ، برخی از اظهار نظرهای ناجوانمردانه در آن طرف اتاق ، و آن طرف اتاق فقط از خنده فوران می کند و شما فقط در آن طرف نشسته باشید و فکر کنید چه چیزی را از دست داده اید. “

‘این همه گیر بی رحمانه’

بیداری براندون روز یکشنبه در نزدیکی منزل خانوادگی وی در Waywayseecappo First Nation ، در مانیتوبا برگزار شد.

تعداد کمی از خانواده و دوستان برای یک مراسم سنتی گرد هم آمده بودند ، محفلی که با محدودیت های همه گیر کوچک و از نظر اجتماعی فاصله داشت.

مادر وی ، پریسیلا براندون ، پسر فقید خود را “فرشته شیرین” توصیف کرد. وی گفت كه وقتی بیمار شد پسرش را ملاقات می كند اما او را در این مورد توصیه می كند.

وی گفت: “دز من از قوانین و مقررات این همه گیر بی رحمانه پیروی می کند.”

وی گفت كه پسرش در مراسمی خانوادگی كه با آواز و بركت سنتی از یك بزرگتر برگزار شد ، آرام گرفت.

وی در ادای احترامی در فیس بوک نوشت: “دز من ، وقتی وارد دنیای روح می شوی ، به یاد داشته باش که من تو را خیلی دوست دارم.”

“تو بخشی از من را با خود بردی.”

لاوستروم گفت ، خانواده برای براندون بسیار مهم بود.

“من اخیراً آنقدر خوش شانس بوده ام که با خانواده اش بسیار صحبت کردم و متوجه شدم که حتی از دو استان دور از خانواده اش ، او چسبی بود که آنها را به هم نزدیک کرده بود.

“و آنچه که من کاملاً درک نمی کردم در آن زمان که می دانستم او دارد ما را در اینجا در ادمونتون و همه خانواده اش قرار می دهد.”

لاوستروم گفت که مرگ براندون باعث شده او خطراتی را که می خواهد بپذیرد ، دوباره ارزیابی کند. او از محدودیت های جدید در آلبرتا حمایت می کند و معتقد است که براندون نیز چنین محدودیتی را خواهد داشت.

لاوستروم فقط آرزو می کند که استان زودتر از بین برود.

وی گفت: “انجام حداقل قانونی ممکن است کافی نباشد”. وی ادامه داد: “به خصوص وقتی افرادی داریم که هنوز از انجام هر کاری امتناع می کنند ، انجام کارهای بیشتر به عهده مسئولین ماست.

“واضح است که آنچه اکنون در حال انجام آن هستیم ، م workingثر نیست. این ما را ناکام می گذارد و او را ناکام می گذارد.”