سپس MPCA می تواند مجوز نهایی آب طوفان ساختمانی را که به منظور محافظت از آبهای سطحی در برابر رواناب آلاینده ها است ، تصویب کند.

کمیساریای MPCA ، لورا بیشاپ در بیانیه ای گفت که تأیید آژانس وی “به انبریج نیاز دارد تا استانداردهای گسترده کیفیت آب مینه سوتا را به جای استانداردهای پایین تر فدرال ، رعایت کند.”

محیط زیست و برخی از گروه های بومی سالهاست که با این پروژه مبارزه می کنند. آنها ادعا می كنند كه این آبهای بكری را كه مردم بومی برنج وحشی برداشت می كنند تهدید می كند و روغن و كاغذ كانادایی كه همراه آن است تغییرات آب و هوایی را تشدید می كند.

مارگارت لوین ، مدیر بخش باشگاه سیرا در مینه سوتا ، در بیانیه ای اظهار داشت: “این علم واضح است که خط 3 آب تمیز مینه سوتا را تهدید می کند و پیشرفت ایالت ما در زمینه آب و هوا را عقب می اندازد.” امکان چالش های قانونی بیشتر

اما انبریج از این مصوبات استقبال کرد و در بیانیه ای اعلام کرد که تشخیص می دهد شرایط مجوز مورد نیاز دو آژانس دولتی “برای محافظت از جریانهای حساس مینه سوتا و آبهای برنج وحشی” ضروری است.

خط 3 که از آلبرتا در آن طرف داکوتای شمالی و مینه سوتا عبور می کند و به ترمینال انبریج در Superior ، ویس می رسد در دهه 1960 ساخته شده است و می تواند فقط با نیمی از ظرفیت اصلی آن اجرا شود.

انبریج می گوید جایگزینی آن باعث می شود تا در هنگام ایجاد 4200 شغل ساختمانی و ایجاد میلیون ها دلار هزینه محلی و درآمد مالیاتی ، با خیال راحت تری نفت را جابجا کند.

بخشهای به روز شده در کانادا ، داکوتای شمالی و ویسکانسین در حال حاضر فعال هستند.