خانواده های کودکانی که دارای شرایط سلامتی زمینه ای هستند و مدتهاست که قبل از همه گیری در انزوا مانده اند ، از مردم می خواهند که دستورات بهداشت عمومی را دنبال کنند.
آنها می گویند ، اگر COVID-19 گرفتار شود ، می تواند اثرات مخربی بر روی فرزندان آنها بگذارد.
وینس چرنیچان ، پدر مایای چهار ساله ، که تشخیص داده شد ، گفت: “برای ما واقعاً دشوار است که سر خود را به این واقعیت بپردازیم که مردم نمی توانند درک کنند که استفاده از ماسک چقدر ساده است.” لوسمی لنفوبلاستیک حاد در دو سالگی.
“به نظر نمی رسد مردم درک کنند … چقدر اوضاع وخیمی برای همه پزشکان و پرستاران و بیماران در آن وجود دارد.”
تمرین اقدامات سختگیرانه
برای وینس و همسرش سارا ، که در وینیپگ مستقر هستند ، COVID-19 یک ماراتن دو ساله را منزوی کرد تا خانواده آنها را از خطرات سلامتی که می تواند به دختر آنها آسیب برساند جدا کند.
آنها مایا و خواهر بزرگتر او بریل که شش ساله است را برای کاهش خطرات بهداشتی از مدرسه دولتی بیرون کشیده بودند. سارا ، که یک معلم است ، کار در مدرسه دختران را متوقف کرد ، در حالی که وینس به کار آتش نشانی خود ادامه داد.
آنها امیدوار بودند که همه چیز در ماه سپتامبر به پایان برسد ، وقتی مایا شیمی درمانی خود را به پایان رساند ، اما بیماری همه گیر سطح احتیاط مورد نیاز را تشدید کرد. در همان ماه ، استان پس از مشاهده جهش در موارد ، سطح پاسخ همه گیر خود را در وینیپگ و 17 منطقه نزدیک به نارنجی افزایش داد.
بزرگترین ترس آنها مایا گرفتن COVID-19 است.
وی گفت: “از آنجا كه سیستم ایمنی بدن وی همچنان در تلاش است تا به سطح طبیعی خود بازگردد ، ما كاملاً مطمئن نیستیم كه او چگونه به آن واکنش نشان می دهد و بدن چگونه قادر به كنار آمدن آن است.”
به گفته سارا ، دخترانشان به خوبی از پس اوضاع برآمده اند.
وی گفت: “آنچه در دو سال و نیم گذشته آموخته ایم ، انعطاف پذیری بیشتر بچه ها است.”
وی گفت: “ما اعتبار کافی به آنها نمی دهیم. مایا مجبور شد به Cancer Care مراجعه کند و به مدت چهار ساعت ماسک روی صورت خود نگه دارد.”
“ما با این بازی نمی کنیم”
خانواده آنجلا لوپکی ، واقع در آلتونا ، نزدیک به 20 سال یک حباب را حفظ کردند. دخترش هانا ، 23 ساله ، دارای نقص مادرزادی قلب و تنگی ریه چپ است.
جراح به عنوان یک کودک به مدت ده سال او را با آسیب نای ترک کرد. اکنون سالم و پایدار ، هانا گاهی اوقات هنوز هم تنفس مشکل دارد.
لوپکی گفت: “او نفسش را گاز می گیرد. اگر باد باشد ، قطعاً او را بیرون نمی بریم. او متأسفانه وقت زیادی را در داخل می گذراند.”
لوپکی تجارت طراحی داخلی خود را از خانه اداره می کند تا بتواند 24 ساعت شبانه روز در کنار دخترش باشد. هانا به غیر از شرکت در برنامه آدی ، بیشتر وقت را با مادرش می گذراند.
Loeppky گفت ، ترسناک ترین زمان ، زمانی بود که او و همسرش علائم COVID-19 را احساس کردند.
او گفت: “آن زمان ها … یکی از ترسناک ترین روزهای زندگی من بود.”
“اگر بیمار بودیم چگونه می توانستیم از او مراقبت کنیم؟ چگونه می توانستیم مانع از این شویم که از ما بگیرد؟ کجا می رود تا از ما جدا شود؟” او گفت.
لوپکی گفت که از شنیدن خبر جمع شدن مردم در اعتراض به محدودیت های بهداشت عمومی و ماسک نداشتن ، مبهوت است. در ماه نوامبر ، بیش از 100 نفر در اعتراض به محدودیت های COVID-19 در استاینباخ تجمع کردند.
وی گفت: “ما با این بازیها بازی نمی کنیم.” “به نظر من این روزنه ها برای او خطری است و من را بسیار ناراحت می کند.”
“بیرون از آن جعبه فکر کن”
از نظر ایمی میلت در الی ، COVID-19 تصمیمات سختی را برای انتخاب بین کاهش خطرات بهداشتی یا معاشرت با فرزندان خود در نظر گرفته است.
او دو دختر و یک پسر دارد. پسر 5 ساله او ، کیوریس اوتیستیک ، و دختر میانی او ، 8 ساله پیزلی ، به دلیل سرطان مغز تاخیر در رشد دارند.
پیسلی از زمان تشخیص بیماری سرطان در هشت ماهگی دو بار عود کرد و میلت دخترش در اثر شیمی درمانی در قلب و ریه های خود اثرات طولانی مدت ایجاد کرد.
وی گفت که متخصصان انکولوژی می خواهند پیزلی با معاشرت زندگی عادی داشته باشد ، اما آنها همچنین آگاه هستند که COVID-19 می تواند عوارض شدیدی به همراه داشته باشد.
میللت گفت اگر پایسلی عود کند ، مجبور است فرزندان خود را از مدرسه بیرون بکشد زیرا نمی تواند خطر آوردن ویروس به خانه را در پی داشته باشد.
وی گفت ، اما گزینه بسیار کمی برای یادگیری از راه دور برای حمایت از دانش آموزان دارای معلولیت در منطقه مدرسه وجود دارد ، بنابراین این می تواند به این معنی باشد که او کار خود را برای آموزش در خانه ترک می کند.
این استان اخیراً اعلام کرده است که یادگیری از راه دور برای دانش آموزان در کلاس 7 تا 12 برای دو هفته پس از تعطیلات زمستانی اجباری است. اما برای کسانی که در کلاس 6 و پایین تر هستند ، یادگیری از راه دور اختیاری است.
میللت اظهار داشت که دیدن اتفاقات معترضان ضد ماسک دلسرد کننده است. برای خانواده وی ، توصیه های بهداشتی دامن هرگز گزینه ای نبود ، بنابراین آنها خود را مجهز کردند تا از هفت سال گذشته ارتباط محدود داشته باشند.
بچه ها در مدرسه دولتی تحصیل می کنند ، اما خیلی از خانه ها بیرون نمی روند. اگر این کار را انجام دهند ، هرکدام با دقت توزین می شوند. بیشتر اوقات ، فعالیت ها در خانه سازماندهی می شوند.
وی گفت: حیاط خانه ما برای سرگرمی و بازی تنظیم شده است.
بچه ها در زیرزمین تاب می خورند ، شوهرش در حال ساختن ایگلو برای آنها است و او همسایگان خود را برای ساخت یک زمین یخ نزدیک به خانه جمع کرده است.
میللت گفت: “در طول هفت سال ، ما به طور كلی یاد گرفته ایم كه خارج از آن چارچوب بیندیشیم و فقط به آنچه نمی توانیم انجام دهیم محدود شویم.”
“این تنها چیز خوبی است که سرطان برای ما به ارمغان آورده است.”
