ورشکستگی بانک ها اغلب در کانادا اتفاق نیفتاده است.

شرکت بیمه سپرده کانادا (CDIC) که سپرده‌ها را در بانک‌های کانادا بیمه می‌کند، آخرین بار در اواسط دهه 1990 رسیدگی کرده است و شرکت کرون از زمان تأسیس در سال 1967 تنها با 43 مورد از این قبیل برخورد کرده است.

در مقابل، ایالات متحده از سال 2000 تاکنون شاهد بیش از 500 ورشکستگی بوده است، از جمله سقوط بانک سیلیکون ولی و سیگنچر بانک در ماه گذشته.

کارشناسان می گویند که احتمال وقوع این نوع رویدادها در کانادا کمتر است، زیرا قوانین سختگیرانه بانکی و گروهی از بانک های بزرگ و با سرمایه خوب در هسته اصلی این بخش قرار دارند.

وزارت دارایی فدرال در بیانیه ای که به سی بی سی نیوز ایمیل شد، گفت که این کشور دارای “یکی از قوی ترین و مقاوم ترین سیستم های بانکی” در جهان است که از موسسات مالی، سپرده ها و خود سیستم مالی محافظت می کند.

با این حال، وجوه CDIC که برای محافظت از سپرده گذاران کانادایی در زمانی که کارها در مؤسسات عضو خراب می شود و زمانی که همه گزینه های دیگر حل و فصل تمام می شوند در نظر گرفته شده اند، در سطح هدف خود نیستند.

چقدر اهمیت دارد؟

کریستین براوو رومن، کرسی تحقیقاتی کانادایی در بانکداری و تجزیه و تحلیل بیمه در دانشگاه وسترن در لندن، گفت که این موضوع به نوع رویدادهای احتمالی، اما نه محتمل، مربوط می شود که بیمه سپرده برای آنها در نظر گرفته شده است.

او از طریق ایمیل گفت: «این در مورد ریسک است.

او گفت که آنها همچنین با این فرض ساخته شده اند که چنین شکست هایی بعید است اتفاق بیفتد و بسیاری از آنها در همان زمان رخ نخواهند داد.

زیر هدف کوتاه مدت

بیمه سپرده CDIC از طریق حق بیمه موسسات عضو آن تامین می شود که شامل بانک های بزرگ کشور و ده ها اتحادیه اعتباری تحت نظارت فدرال و همچنین شرکت های وام و اعتماد می شود.

آژانس فدرال یک هدف کوتاه مدت برای حمایت از سپرده های خود 85 امتیاز پایه یا 85/100 یک درصد از سپرده های بیمه شده خود دارد.

با این حال، در پایان سال گذشته، CDIC قبلی صندوقی که برای پرداخت های بیمه سپرده های آتی در صورت نیاز، بالغ بر 7.9 میلیارد دلار است که نشان دهنده 73 نقطه پایه سپرده های بیمه شده است.

براوو رومن گفت شکاف بین هدف کوتاه مدت و وجوه جمع آوری شده به این معنی نیست که CDIC فاقد ظرفیت برای مقابله با سقوط بانک است.

او گفت: “آنها قادر خواهند بود پاسخ دهند”، و خاطرنشان کرد که CDIC در صورت عدم موفقیت، در صورت نیاز به دنبال منابع اضافی خواهد بود.

CDIC به CBC News گفت که در صورت نیاز به عنوان بخشی از قطعنامه پس از ورشکستگی بانک، می تواند از طریق استقراض و با تایید وزیر دارایی به بیش از 30 میلیارد دلار بودجه اضافی دسترسی پیدا کند.

اگر همه چیز تغییر کند چه؟

دولت فدرال در بودجه ای که اخیراً اعلام کرده است، تمایل خود را برای گسترش محدودیت های بیمه سپرده در صورت لزوم ابراز کرده است.

CDIC در حال حاضر 100000 دلار برای هر یک از 9 دسته از حساب های واجد شرایط، به ازای هر موسسه عضو، به سپرده گذاران پوشش می دهد. سپرده گذاران می توانند پول خود را برای دستیابی به حفاظت گسترده تر تقسیم کنند.

اما تماس هایی برای افزایش این پوشش وجود داشته است.

در بیانیه خود، وزارت دارایی اعلام کرد که اتاوا در حال انجام اقدامات پیشگیرانه است تا اطمینان حاصل کند که تمام ابزارهای بالقوه لازم برای واکنش سریع برای محافظت از ثبات مالی و حفظ اعتماد مصرف کننده در صورت لزوم در اختیار دارد.

CDIC گفت که “اثرات بالقوه” را بر روی آن ارزیابی خواهد کرد قبلی اگر دولت در این زمینه پیشروی کند، تامین مالی شود.

اما تغییر در سطح بیمه سپرده ارائه شده ظاهرا مستلزم جمع آوری حق بیمه اضافی از موسسات عضو CDIC است.

براوو رومن از دانشگاه وسترن گفت: «اگر تصمیم به افزایش پوشش می‌گیریم، باید به این دلیل باشد که معتقدیم اعتماد به سیستم کافی نیست و همه ما در مجموع حاضریم مقداری بیشتر برای بانکداری خود بپردازیم، که در حال حاضر گران است.»

محافظت بیشتر، پرداخت بیشتر

تجربه اخیر ایالات متحده نشان می دهد که در صورت شکست یک مؤسسه مالی بزرگ، محدودیت هایی برای آنچه بیمه سپرده می تواند انجام دهد وجود دارد.

پوشش شرکت بیمه سپرده فدرال ایالات متحده (FDIC)، به ازای هر حساب واجد شرایط در سیستم آن، 250,000 دلار آمریکا (بیش از 330,000 دلار Cdn) است.

و با این حال، زمانی که بانک سیلیکون ولی (SVB) در ماه مارس سقوط کرد، شرکت‌های متعددی وجود داشتند که ده‌ها میلیون دلار یا بیشتر در این مؤسسه سپرده‌گذاری شده بودند که بسیار بالاتر از کل بیمه‌شده بود.

سپس سقوط Signature Bank فرا رسید که بلافاصله پس از فروپاشی SVB شکست خورد.

مارتین جی گرونبرگ، رئیس FDIC، به کمیته بانکی سنای ایالات متحده گفت که 88 درصد از سپرده های SVB تا پایان سال 2022 بیمه نشده بودند و این رقم برای امضا 90 درصد بود.

در این موارد، مقامات ایالات متحده تصمیم گرفتند همه سپرده گذاران را کامل کنند و در هر دو مورد استثناهای ریسک سیستمی را اعلام کردند که SVB دومین ورشکستگی بانک در تاریخ ایالات متحده و Signature سومین مورد است.

طبق برآوردهای اولیه، انجام این کار برای صندوق بیمه سپرده FDIC حدود 20 میلیارد دلار در پرونده SVB و 2.5 میلیارد دلار در پرونده Signature هزینه داشت.

گرونبرگ به کمیته سنا گفت که سهم اصلی این هزینه ها حدود 19.6 میلیارد دلار آمریکا (بیش از 26 میلیارد دلار Cdn) از پوشش سپرده های بیمه نشده است.

زیان های وارده به این صندوق باید با ارزیابی ویژه بانک های ایالات متحده جبران شود.

اینجا چه اتفاقی می‌افتد؟

اگر یکی از بانک های عضو CDIC در کانادا شکست می خورد و لازم بود برای پرداخت به سپرده گذاران آسیب دیده به صندوق های بیمه سپرده دسترسی داشته باشد، آژانس فدرال تایید کرد که هر گونه ضرر “از طریق حق بیمه از موسسات عضوش بازیابی می شود.”

اما قبل از اینکه این اتفاق بیفتد، برای مقابله با ورشکستگی بانک باید اقدامات زیادی انجام شود.

CDIC در ایمیلی توضیح داد: “به عنوان مرجع حل و فصل کانادا، ابزارهای حل و فصل CDIC محدود به بازپرداخت سپرده های بیمه شده نیست.”

ابزارهای دیگر شامل توانایی پشتیبانی از تراکنش با یک موسسه مالی دیگر، ایجاد یک بانک پل یا ارائه اشکال مختلف کمک مالی است.

به طور کلی، براوو رومن گفت، سیستم کانادایی ایمن تر از همتای آمریکایی خود است.

اما او یک سوال بزرگتر را می بیند: “آیا سطح فعلی بیمه سپرده برای ایجاد اعتماد کافی به سیستم کافی است به طوری که بعید به نظر می رسد عملیات بانکی اتفاق بیفتد.”

او گفت که سطح بهینه چنین حمایتی نامشخص و “احتمالاً یک هدف متحرک” است و افزود که پوشش بی حد و حصر بسیار گران است، اما نداشتن کافی برای اقتصاد مخاطره آمیز است.