در سه سالی که جوآن شیماکاوا آخرین معاینه دندانپزشکی را انجام داد، بیماری ام اس او به حدی پیش رفت که به طور فزاینده ای مستعد افتادن شد و دیگر احساس امنیت نمی کرد که به صندلی دندانپزشکی منتقل شود.

بنابراین او اخیراً شروع به جستجو برای کسی در محله تورنتو کرد که بتواند او را روی ویلچرش درمان کند.

شیماکاوا به سی‌بی‌سی نیوز گفت: «من اساساً هر دندان‌پزشکی را در وست‌اند گرفتم و یکی پس از دیگری با آنها تماس گرفتم. “نتونستم کسی رو پیدا کنم.”

در پایان فقط یک دندانپزشک بود که مطبش پله یا موانع دیگری نداشت و گفت درمان با ویلچر مشکلی نخواهد داشت.

شیماکاوا گفت: “وقتی چنین اتفاقی می افتد … افسرده کننده است.”

در حالی که کانادا در سال جاری برای رونمایی از یک طرح ملی دندانپزشکی آماده می شود که شامل مراقبت های بهداشتی دهان و دندان برای افراد دارای معلولیت و همچنین افراد کم درآمد می شود، سالمندان و حامیان کودکان از دولت می خواهند که به داستان های افرادی مانند شیماکاوا توجه کند.

نه تنها هزینه بالای مراقبت های دندانی و پوشش محدود از طریق مزایای استانی باعث می شود که درمان منظم برای تعداد نامتناسبی از معلولان غیرقابل دسترس باشد، بلکه بسیاری از این بیماران می گویند که برای یافتن دندانپزشکانی که مایل و قادر به مراقبت از آنها هستند نیز با مشکل مواجه هستند.

“شکاف” در دسترسی به مراقبت های بهداشتی دهان

بهار امسال، انجمن ناتوانی و بهداشت دهان و دندان کانادا (CSDH) پیشنهادی به ژان ایو دوکلوس، وزیر بهداشت ارائه کرد که از او می‌خواست «این افسانه را نادیده بگیرد که سیستم دندانپزشکی کنونی کانادا به اکثر کانادایی‌ها خدمت می‌کند».

این به چندین موضوع اشاره می کند، از جمله فقدان آموزش اجباری ویژه معلولان برای متخصصان دندانپزشکی، موانع دسترسی فیزیکی در کلینیک ها، ساختار هزینه برای دندانپزشکان که زمان اضافی لازم برای درمان فردی با نیازهای پیچیده را در نظر نمی گیرد؛ و انتظار طولانی. لیستی برای افرادی که برای همه درمان ها نیاز به بیهوشی عمومی دارند.

اینها همه نکاتی هستند که دکتر ماریا سالومه لوملومجیان، دندانپزشک جدید شیماکاوا در میسیساگا، آنتی، درست در غرب تورنتو، می گوید که شایسته توجه فوری هستند.

سالومه گفت: «همه ما مستحق کیفیت و یک نوع مراقبت هستیم، و متأسفانه، این چیزی است که من نمی بینم اتفاق بیفتد.

دوکلوس در بیانیه ای کتبی به CBC News گفت که از بازخورد CSDH استقبال می کند و آن را به دقت بررسی خواهد کرد.

دکتر هدر کار، رئیس انجمن دندانپزشکی کانادا، یک گروه حامی دندانپزشکان، اذعان کرد که “شکاف هایی” در دسترسی به مراقبت های بهداشتی دهان وجود دارد.

او گفت: «انجمن دندانپزشکی کانادا سال‌ها است که از بهبود دسترسی به مراقبت از جمعیت‌های آسیب‌پذیر، از جمله افراد دارای معلولیت حمایت می‌کند.

کار گفت که امید او این است که دولت فدرال وعده داده است 250 میلیون دلار صندوق دسترسی به سلامت دهان به پر کردن برخی از این شکاف ها کمک خواهد کرد.

مراقبت از دندان اغلب “یک چیز تکه تکه” است

رئیس CSDH دکتر پل رومانسون گفت که سازمان او می خواهد برنامه دندانپزشکی کانادایی را ببیند که تضمین می کند افراد دارای معلولیت که در هر نقطه از کشور زندگی می کنند پوشش جامعی برای درمان منظم با یک متخصص مورد اعتماد خواهند داشت.

او گفت: “ما می خواهیم مردم را جذب کنیم تا بتوانند صحبت کنند و لبخند بزنند، عزت نفس خوبی داشته باشند، بتوانند غذای خود را بجوند و مشکل معده نداشته باشند. همه اینها یک بسته بزرگ است.”

رومانسون گفت: در حال حاضر مراقبت از دندان برای بسیاری از افراد ناتوان فقط در مواقع اضطراری انجام می شود.

“بسیاری از مواقع، این یکباره است. شخصی وارد می شود، نیاز به کنترل عفونت یا بیماری لثه دارد یا دندانی خواهد داشت که باید بیرون بیاید، و تمام. هیچ چیز دیگری وجود ندارد. این یک چیز تکه تکه است.» او گفت.

تبعیض و ترس از بدرفتاری با آنها نیز می تواند مانع باشد.

Jo-Anne Gauthier، رئیس سابق BC People First، یک گروه خود-حمایتی برای افراد دارای ناتوانی های رشدی و فکری، گفت که نگرش های توانا باعث شده است که او در گذشته تمایلی به درمان نداشته باشد.

“کجا می توانم بروم؟ وقتی به دندانپزشک مراجعه کنید، آیا آنها با شما رفتار شایسته ای خواهند داشت؟” گوتیه گفت.

“من متوجه خواهم شد که آنها چگونه با شما رفتار می کنند. آیا آنها با شما رفتار کردند، “اوه، شما یکی از آن کسانی هستید، نه؟” یا قرار است مثل بقیه با شما عادی رفتار کنند؟”

والدین می‌گویند: «انتظار سخت بوده است

برای لزلی گادین، بزرگترین مانع انتظار برای اتاق عمل است که بتواند تحت بیهوشی عمومی تحت درمان قرار گیرد.

این ساکن 40 ساله مترو ونکوور دارای بیماری به نام pachygyria است که باعث ناتوانی های جسمی و رشدی می شود، بنابراین درمان در یک کلینیک دندانپزشکی معمولی غیرممکن است.

مادرش، ریچل گادین، گفت: «او کمی حرکات غیرارادی دارد و داشتن هرگونه تحریک در دهانش واقعاً چالش برانگیز است.

در فوریه، لزلی شروع به شکایت از درد دندان کرد. دهانش به قدری درد داشت که در خواب و غذا خوردن مشکل داشت.

اشعه ایکس عفونتی را در زیر تاج نشان داد و گاداین ها فهمیدند که لزلی به سه کانال ریشه نیاز دارد. هیچ یک از این موارد تحت پوشش مزایای ناتوانی در بریتیش کلمبیا نیست، که کار دندانپزشکی را به 1000 دلار در هر دو سال محدود می کند.

امروز او بالاخره یک تاریخ برای انجام مراحل دارد، اما تا ژوئن چهار ماه پس از شناسایی مشکل باقی نمی‌ماند.

ریچل گادین گفت: «انتظار سخت بوده است. او دو نوبت آنتی بیوتیک مصرف کرده است و ما به او یک رژیم غذایی نرم می دهیم.

آموزش تخصصی کمی در کانادا

سالومه، دندانپزشک میسیساگا، کلینیک خود را برای رسیدگی به انواع ناتوانی ها ساخته است.

او تبلت هایی دارد که به او اجازه می دهد با بیماران غیرکلامی ارتباط برقرار کند، اشعه ایکس قابل حمل برای افرادی که نمی توانند از صندلی استاندارد دندانپزشکی استفاده کنند، تنظیم نور و صدا برای بیمارانی که مشکلات حسی دارند، و یک تاب پارچه ای مانند زنجیر که مضطرب را در آغوش می گیرد. بیماران از همه طرف در حالی که تحت مراقبت هستند.

سالومه گفت ارائه مراقبت در دسترس نیاز به صبر و همدلی دارد.

او گفت: “بسیاری از همکاران به من گفتند، “چرا این کار را می کنی؟ باید کار خود را رها کرده و به انجام ایمپلنت یا مراقبت های منظم اختصاص دهید. می توانید درآمد بیشتری کسب کنید.”

در همین حال، Salomesaid، آموزش کمی در کانادا برای دندانپزشکانی که می خواهند این نوع کار را انجام دهند، وجود دارد.

ارائه CSDH خواستار آموزش اجباری مراقبت از معلولیت در دانشکده های دندانپزشکی کانادا است، چیزی که در حال حاضر وجود ندارد.

در دانشگاه مک گیل در مونترال، دانشکده دندانپزشکی یک کلینیک متخصص در بزرگسالان مبتلا به اوتیسم و ​​ناتوانی‌های ذهنی و دیگری برای کودکان با نیازهای پیچیده راه‌اندازی می‌کند و خدمات خانگی را برای سالمندان ارائه می‌دهد.

اما دکتر الهام امامی، رئیس دانشکده، گفت که دسترسی به خدماتی از این دست در خارج از شهرهای بزرگ دشوار است و کمبود آموزش مانع اصلی آن است.

او گفت: “در حال حاضر، ما برنامه ای در کانادا نداریم که برای این تخصص طراحی شده باشد.”

“نقطه شروع دانشگاه ها هستند. تا زمانی که ما دندانپزشکان آموزش دیده نباشیم، نمی توانیم واقعاً و به طور کامل نیازها را برطرف کنیم.”