با ادامه روند نگران کننده ای که کمبود پزشک خانواده را در کشور تشدید می کند و باعث می شود که برخی از منتقدان آن را اصلاح کنند، حدود 100 محل آموزش دستیاری پزشکی خانواده در سراسر کانادا خالی خواهد شد، زمانی که پزشکان جدید مرحله بعدی تحصیل خود را در چند ماه آغاز کنند. به عنوان یک سیستم خراب توصیف کنید.

جان گالینگر، رئیس سرویس تطبیق مقیم کانادا (CaRMS) گفت: “نگرانی وجود دارد… زیرا اگر بخواهید، فرصتی است که در مورد آوردن یک پزشک خانوادگی بالقوه به این حرفه از دست رفته است.”

این سازمان غیرانتفاعی انتخاب های برتر دانش آموزان از تخصص ها و مکان ها و از یک الگوریتم استفاده می کند آنها را با انتخاب های برتر هر برنامه رزیدنتی در 17 دانشکده پزشکی در سراسر کانادا مرتبط کنید.

او گفت: «من به سیستم نگاه می‌کنم و می‌بینم که این سیستم می‌تواند موقعیت‌های پزشکی خانواده بیشتری را جذب کند، افراد بیشتری با آن مطابقت دارند.

تطبیق با یک محل اقامت مهم است زیرا پزشکان نمی توانند بدون اتمام این دوره آموزشی مجوز بگیرند یا کار کنند.

هر سال دو دور مسابقات برگزار می شود. در اکثر استان ها، به غیر از کبک، دور اول پزشکان آموزش دیده کانادایی (CMGs) را از کسانی که به دانشکده پزشکی در سطح بین المللی (IMGs) رفته اند جدا می کند.

در بیشتر موارد، به غیر از آلبرتا، دور دوم به CMG ها و IMG ها اجازه می دهد تا برای نقاط باقیمانده رقابت مستقیم کنند.

---

داده‌های منتشر شده در روز پنجشنبه نشان می‌دهد که امسال 3422 دانشجو و پزشک فارغ‌التحصیل با برنامه‌های آموزشی اقامتی در کانادا مطابقت داده‌اند. در این مسابقه 3532 پست وجود داشت که به معنای پر شدن 96.9 درصد است.

در پایان این فرآیند، 110 نقطه بی همتا بود، از جمله 100 نقطه در پزشکی خانواده. اکثر آنها در کبک و آلبرتا هستند.

امسال 2850 متقاضی CMG بودند. پس از هر دو دور، 54 CMG بی همتا (1.9 درصد) در مقایسه با 35 (1.2 درصد) در سال 2022 وجود داشت.

همچنین امسال، 555 IMGs و 17 فارغ التحصیل پزشکی ایالات متحده (USMGs) با موقعیت های رزیدنتی مطابقت داده شدند. تعداد IMGهای مشابه در سال 2023 از 439 مورد مشابه در سال 2022 افزایش یافته است.

---

تعداد «بی‌سابقه» فضاهای پر نشده

گالینجر گفت که می داند سردرگمی، ناامیدی و نگرانی در مورد تعداد مکان های پر نشده و تعداد متقاضیان بی همتا وجود دارد، اما “آیا آن متقاضیان به آن برنامه ها علاقه مند هستند؟ کار به همین جا ختم می شود.”

وی گفت: “عنصر اساسی فرآیند مسابقه انتخاب است. و متقاضیان می توانند برنامه های مورد علاقه خود را برای درخواست و رتبه بندی انتخاب کنند. و البته برنامه ها نیز به نوبه خود قادر به شناسایی و رتبه بندی متقاضیانی هستند که علاقه مند به آموزش هستند.” گفت.

“گاهی اوقات این دو چیز با هم هماهنگ نیستند، جایی که متقاضیان به هر دلیلی تصمیم می‌گیرند که می‌خواهند روی یک رشته خاص یا یک مکان خاص تمرکز کنند و با موقعیت‌های موجود مطابقت ندارد.”

یک فرآیند پس از مسابقه وجود دارد که بین برنامه ها و متقاضیانی که خارج از CarMS متصل می شوند، انجام می شود. گالینگر گفت که به طور گسترده مورد استفاده قرار نمی گیرد، اما امسال، “من فکر می کنم آلبرتا تمایل زیادی برای رسیدگی به این موضوع دارد.”

انجمن پزشکی آلبرتا از دولت استانی می‌خواهد که فوراً فعالیت‌های پزشکی خانواده را به‌ویژه در مناطق روستایی تثبیت کند تا این تخصص جذاب‌تر شود.

در نامه ای به اعضا، رئیس انجمن، دکتر فرد رینالدید، تعداد “بی سابقه” فضاهای خالی پزشکی خانواده در آلبرتا 22 پس از دور دوم را محکوم کرد. او خاطرنشان می کند که بریتیش کلمبیا، ساسکاچوان و منیتوبا هیچ فضای خالی پزشکی خانوادگی ندارند.

او در مصاحبه ای با CBC News گفت: “مردم انتخاب کرده اند که به جای دیگری بروند. این بازتابی از فضای اقتصادی سیاسی است که از پزشکان برای انجام فعالیت های پایدار در آلبرتا حمایت می کند.”

فرصت این است که اکنون کاری برای جذب پزشکان انجام دهیم و از این فرصت ها استفاده نمی شود.»

فارغ‌التحصیلان بین‌المللی پزشکی احساس می‌کنند که از خانه خارج شده‌اند

در همان زمان، پزشکانی وجود دارند که با مدرک پزشکی خود فارغ التحصیل شده اند و می خواهند یک موقعیت پزشکی خانوادگی داشته باشند اما موفق به دریافت آن نشدند.

دکتر ساجا جابری یک IMG است که پزشکی خانواده را در دانشگاه کوئینز در کینگستون، به عنوان اولین انتخاب خود در مسابقه اخیر رتبه بندی کرد. او نقطه ای نگرفت. این چهارمین سال است که هشتمین بازی متوالی است.

او در پیام های متنی روز پنجشنبه پس از دریافت این اطلاعات گفت: “در حال حاضر خیلی احساساتی هستم. و همچنین خسته.”

جابری شخصاً سه فارغ التحصیل پزشکی بین المللی دیگر را می شناسد که آنها هم مطابقت نداشتند. همه در بیمارستان ها تحقیق می کنند. یکی از آنها به یک جامعه روستایی نقل مکان کرد تا “تجربه شمالی را به دست آورد، و او با آنها مصاحبه کرد و هنوز “نه”. او یک سال تمام خانواده اش را ترک کرد … به این امید که آنها او را بپذیرند و “نه”.

“چه اشکالی دارد؟” او پرسید.

جابری گفت که مطمئن نیست اکنون چه خواهد کرد. او گفت که تنها گزینه او ممکن است تلاش در ایالات متحده باشد.

«بازار باز» برای مکان‌های اقامتی پیشنهاد شده است

“این یک سوال می شود: خرابی در کجاست [CaRMS] هرب امری، اقتصاددان سلامت که ریاست موسسه تحقیقات سیاست آتلانتیک در دانشگاه نیوبرانزویک در فردریکتون را بر عهده دارد و مدیر تحقیقات سیاست عمومی در دانشکده سیاست عمومی دانشگاه کلگری بود، گفت.

“وقتی وارد این موضوع می‌شویم که چرا افراد با هم مطابقت ندارند، باید به نوعی بفهمیم. آیا این مشکل است که ما کارفرمایان خیلی بدحجابی داریم یا اینکه پزشکان خیلی دقیقی داریم که نمی‌خواهند به مکان‌های خاصی بروند؟

امری پیشنهاد می کند که یک “بازار باز” برای اقامت خانواده داشته باشید، جایی که هر فرد واجد شرایطی می تواند درخواست دهد، و برنامه ها می توانند برای تکمیل موقعیت ها انتخاب و رقابت کنند، به جای تکیه بر CarMS که او آن را به عنوان “فرایند تطبیق مرحله ای دست و پا گیر” توصیف می کند. پاسخگوی تغییرات در عرضه داوطلبان پزشک خانواده نیست.

گالینگر گفت که این مسئله “علاقه نادرست” را حل نمی کند، هنوز هم ممکن است مکان هایی وجود داشته باشند که پر نشده باشند زیرا متقاضیان نمی خواهند به آنجا نقل مکان کنند، و کارایی های اداری زیادی هم برای متقاضیان و هم برای برنامه ها وجود دارد.

Gallingersaid، “سیستم کار می کند” و افزود که اکثریت قریب به اتفاق فارغ التحصیلان پزشکی کانادا موقعیت هایی پیدا می کنند “و این به خودی خود یک شاخص بسیار سالم است.”

امری می‌گوید راه‌حل دیگری انتقال مکان‌های اقامتی از برخی از مکان‌های کمتر محبوب به مراکز بزرگ‌تر است، جایی که پزشکان جدید ممکن است قبلاً زندگی خود را ایجاد کرده باشند. اکثر آنها تا زمانی که اقامت را شروع می کنند در اواخر دهه 20 سالگی خود هستند و ممکن است شریکی داشته باشند که به دلیل شغل خود نمی توانند نقل مکان کنند.

“چرا ما فضاهای اقامتی را به مکان هایی منتقل نمی کنیم که بتوانید آنها را در خود جای دهید؟”

امری اذعان داشت که این ایده در تضاد با روند فعلی برای انتقال آموزش پزشکان به جوامع و دور از دانشگاه‌های بزرگ و بیمارستان‌های آموزشی است، اما «این فکر که [spaces go] پر نشدن پس از دو دور فقط آزاردهنده است.”

او همچنین گفت که مایل است دانشکده‌های پزشکی به مهم‌ترین بخش‌های دوره آموزش پزشک نگاه کنند و طول برخی از دوره‌های رزیدنتی را کاهش دهند.

او گفت که در مورد پزشکی خانواده، در دهه 1990 هیچ شرط اقامتی وجود نداشت، بنابراین پزشکان می توانند بلافاصله پس از اتمام دانشکده پزشکی شروع به کار کنند. برخی استان ها مدارک تسریع شده ای را ارائه کرده اند که چهار سال طول نمی کشد تا پرستار تولید شود.

امری گفت، با توجه به اینکه مالیات دهندگان کانادایی به میزان زیادی از آموزش پزشکان یارانه پرداخت می کنند، او همچنین با الزامی که آنها برای مدتی پس از اقامت خود در یک منطقه فاقد خدمات، مشابه نمونه نظامی، تمرین می کنند، مخالف نیست.

او گفت: «ما هرگز اجازه نداریم به نوعی در مورد علاقه جامعه به نحوه تمرین، محل تمرین و زمان صحبت کنیم.